بخواهیم یا نخواهیم‍، خوب باشه یا بد، این ماه رمضان هم بالاخره تموم  و فقط می تونم بگم این ثانیه های گذران رحم ندارند.

دیشب هرچی تو فکر یه مطلب جدید برای وبلاگ بودم، چیزی بهنر از این شعر صائب تبریزی پیدا نکردم:

با قامت چون تیر در این معرکه آمد

از بار گنه با قد مانند کمان رفت

برداشت ز دوش همه کس بار گنه را

چون باد سبک آمد و چون کوه گران رفت

چون اشک غیوران به سراپرده ی مژگان

دیر آمد و زود از نظر جان جهان رفت

از رفتن یوسف نرود بر دل یعقوب

آنها که به ضائب ز وداع رمضان رفت